Friday, April 6, 2012

Si Mata Sepet, Berkulit Cerah

Ada satu petang tu, aku lepak sorang-sorang dekat Mamak stall depan ofis, tetiba datang sorang kawan aku join. Chinese la tapi. Aku waktu tu memang lapar sangat sebab masa tengah hari aku makan waffle je tak lalu nak makan nasi. Ye la, masa tu tengah tension pasal kes spotting la, berat makin turun la, muntah-muntah la, memang confirm la aku cepat lapar kan. Perut pun kosong.

Lepas setengah jam kami having tea-time tu, datang pulak kawan-kawan dia dan dia pelawa untuk join kami satu meja. Without asking me pun. Aku memang tak ada masalah dengan tu pun. Cuma suddenly satu meja tu huru hara dan kecoh plus bising dengan diorang yang bertutur dalam bahasa Cina. Annoying-crazy-menyampah seriouslah.

Aku benci bila orang bertutur dalam bahasa yang aku tak paham depan aku. Kurang ajar tau tak. Bukannya kamu tak reti nak bertutur dalam Bahasa Inggeris. Bukannya aku suruh kamu cakap bahasa Melayu pun. Same goes to orang Kelantan or orang Sarawak yang cakap depan aku dalam dialek dorang. Walaupun aku paham dialek mereka, kalau dah cakap pekat-pekat pastu cepat-cepat, sapa nak paham. Macam nampak sangat nak kasi orang tak paham. Kalau dah buat perangai camtu, jangan melenting kalau orang cakap kamu berpuak-puak.

Even aku dulu pun masa belajar, even though pelat Kedah aku agak kuat, tapi kalau dengan kawan-kawan yang dari negeri lain, aku behave jugak pelat aku. I meant, tak la pekat sangat. Tak da la sampai diorang tak paham ka apa. Kalau aku join senegeri aku yang semua nya memang Northern people, memang aku cakap pure loghat la. Nak kena maki tetiba cakap KL depan member-member sekampung?

Hey, jangan putar belitkan apa yang aku nak sampaikan eh. I have nothing against orang Kelantan ke Sarawak ke atau apa-apa. Aku sangat ramai kawan orang Kelantan. Even Maxe bestfriend aku yang asal Kelantan pun, kalau cakap dengan aku tak da la keluar loghat Kelantan dia tu pun. Kawan orang Sarawak pun got few jugak, tapi diorang behave je aku tengok. Guna bahasa awam. Yang orang boleh faham, tak la menyakitkan hati sangat.

Kalau ada yang cakap aku extreme, kamu suka kalau kamu kena satu projek dengan bangsa lain, tak kiralah bangsa apa, pastu dorang discuss dalam bahasa yang kamu tak paham? Sakit hati tak? Geram tahu.

Aku tak paham kenapa ada orang camni. Memandangkan masa aku kat sekolah ke kat uni semua, kawan-kawan aku yang berbangsa lain semua bercakap dalam bahasa yang aku paham, walaupun mereka tak fasih dalam bahasa tu pun.

Ini bukan isu racism ke apa. Ini soal kekurang ajaran. Etika bergaul. Kamu datang join aku kat meja aku, kamu cakap bahasa yang aku paham. Sama macam kalau kamu datang rumah aku, kamu bukak kasut walaupun kamu terbiasa berkasut dalam rumah. Simple.

Lainlah kalau aku yang pergi join group kamu masa korang tengah berbual.

Jadi kesimpulannya lepas aku habis makan, aku terus blah tanpa cakap bye kat budak-budak tu tanpa menghiraukan wajah tergamam mereka. Tak kuasa aku nak polite dengan orang yang rude. Lepastu untuk melepaskan geram, aku beli karipap banyak-banyak dan hentam sorang-sorang dekat ofis. Sampai kan clerk aku pun tegur, " Kak Yany tak kenyang lagi ka dah makan kat kedai tadi?". Aku sengih je. Malas nak bagitahu. Banyak telinga yang bangsa mata sepet tu kat ofis. Malas nak cari gadoh. Sebab, kadang-kadang aku memang rasa makan sorang-sorang tu lagi aman. Seriously.

No comments: